Auteurschap op een wetenschappelijk artikel

Heb je ooit ruzie gehad over een auteurschap? Of over de volgorde van de auteurs? Hier zijn enkele richtlijnen en tips om discussie te voorkomen.

Wie verdient auteurschap?

Auteurschap van artikelen heeft belangrijke academische, sociale, en financiële implicaties. Dit betekent dat mensen auteur op een artikel moeten worden als ze dat verdienen. Maar ook dat mensen die dit niet verdienen, niet gratis meeliften op jouw artikel. We kennen allemaal mensen die absoluut niets hebben gedaan om je onderzoek vooruit te helpen, maar die hoe dan ook auteurschap op een artikel opeisen. Omdat dit bijna altijd mensen zijn die hiërarchisch boven je staan, wil je misschien voorbereid zijn op de situatie.

Je kunt beginnen met het raadplegen van verschillende richtlijnen voor auteurschap. Hiervoor gebruiken veel tijdschriften de richtlijnen van de American Psychological Association (APA) of die van de International Committee of Medical Journal Editors (ICMJE), dus kijk hier eerst naar.

Richtlijnen voor auteurschap

Volgens de APA-richtlijnen is een auteur: iedere persoon die betrokken is bij het eerste onderzoeksplan, het verzamelen en analyseren van gegevens, het schrijven van het manuscript, en de uiteindelijke goedkeuring. De volgende activiteiten komen echter niet in aanmerking voor auteurschap: het verstrekken van financiering of middelen, en mentorschap of bijdragen aan onderzoek (maar vervolgens niet helpen met de publicatie zelf).

Volgens de ICMJE-richtlijnen is auteurschap gebaseerd op de volgende vier criteria:

• substantiële bijdragen leveren aan de opzet of het ontwerp van het onderzoek; of het verwerven, analyseren of interpreteren van gegevens voor het werk; EN

• Het manuscript schrijven of het kritisch herschrijven van een belangrijk deel van de inhoud; EN

• definitieve goedkeuring van de te publiceren versie; EN

• verantwoordelijkheid nemen voor alle aspecten van het werk door ervoor te zorgen dat eventuele vragen met betrekking tot de accuratesse of integriteit van enig deel van het werk naar behoren worden onderzocht en opgelost.

Je kunt ook de richtlijnen voor auteurschap raadplegen van het tijdschrift waarin je wilt publiceren. Steeds meer tijdschriften vragen je om de bijdrage van elke auteur te specificeren, die dan samen met het artikel worden gepubliceerd.

De volgorde van de auteurs bepalen

De volgorde van de auteurs is meestal gebaseerd op een van deze criteria:

• Relatieve bijdrage. Waar de eerste persoon het meest heeft bijgedragen (data-analyse en schrijven van het manuscript), en de laatste positie meestal is gereserveerd voor de hoofdonderzoeker. Er kunnen veel uitzonderingen zijn, bijvoorbeeld als de persoon die het manuscript heeft geschreven niet degene is die de gegevens heeft geanalyseerd. Iedereen tussen de eerste en de laatste auteur heeft minder bijgedragen in aflopende volgorde, met de middenpositie voor degene die het minst heeft bijgedragen. Indien nodig kunnen meerdere “eerste” auteurs en / of meerdere “laatste” auteurs worden aangewezen. De APA heeft een scorekaart gemaakt om te bepalen wat iemands bijdrage is.

• Alfabetisch. Dit komt vooral veel voor bij grote samenwerkingen met honderden auteurs, en in sommige vakgebieden is dit standaard (onafhankelijk van het aantal auteurs).

• Door middel van onderhandelingen. Omdat de relatieve bijdrage vaak gebaseerd is op subjectieve criteria, kunnen er veel onderhandelingsrondes nodig zijn om de volgorde te bepalen.

Ik kwam een boeiende alternatieve manier tegen om de volgorde van auteurschap op te lossen in een tweet van Simon Cork (@drsimoncork): Hij liet een artikel zien van M.P. Hassell en R.M. Moge die het auteurschap van een publicatie in het Journal of Animal Ecology hadden bepaald door in de zomer van 1973 vijfentwintig rondes croquet te spelen. Het is goed dat er niet meer dan twee auteurs waren, ik wil niet weten hoe lang het spel dan geduurd zou hebben. Hoe dan ook, het kan een optie zijn als je van croquet houdt.

Ik vond een andere manier om de volgorde op te lossen in een artikel van Tanigawa, Dyer, en Bejerano, waarin de volgorde van de auteurs was gebaseerd op leeftijd.

Hoeveel auteurs kunnen er op een artikel staan?

Iedereen die auteurschap verdient volgens de bovenstaande criteria, zou auteur moeten zijn. Deze regel kan resulteren in honderden auteurs op publicaties die gegevens uit grote samenwerkingen rapporteren. Het grootste aantal auteurs op een publicatie in PubMed is -tot nu toe- 5399. Deze grote aantallen zijn voor veel tijdschriften acceptabel.

Zeer weinig onderzoeksartikelen hebben slechts één of twee auteurs, en het gemiddelde aantal auteurs van artikelen in PubMed is vijf. Ik ben enkele tijdschriften tegengekomen die het aantal auteurs beperken, wat zeldzaam is. Een voorbeeld is het beperken tot zes voor een onderzoeksartikel en drie voor een kort artikel / casusverslag in een medisch tijdschrift, dit lijkt een beetje vreemd in het licht van de gemiddeld auteursaantal.

Advies over het bepalen van auteurschappen

Beslissingen over auteurschap kunnen vooral lastig zijn in samenwerkingen. Het is het beste als de auteurs en hun volgorde vanaf het begin van de samenwerking worden opgeschreven om meningsverschillen te voorkomen. Maar zelfs in kleine groepen kan het helpen om de namen en volgorde van auteurs te bepalen voordat het onderzoek begint, zodat iedereen vanaf het begin weet waar ze aan toe zijn.

Kijk hier voor meer blogs over onderzoek, schrijven en publiceren.