Nep-wetenschappelijke tijdschriften sturen dagelijks e-mails aan duizenden academici met de mededeling dat ze graag willen dat je een artikel instuurt voor publicatie in hun excellente tijdschrift. Liefst nog deze week of anders in elk geval heel snel. De namen van deze tijdschriften klinken bekend omdat ze vaak kleine variaties zijn op namen van gerespecteerde peer-reviewed tijdschriften. Er zijn echter diverse verschillen met de gerespecteerde peer-reviewed tijdschriften:
- Ze hebben geen peer-review proces, dit betekent dat de artikelen in deze tijdschriften fouten kunnen bevatten of totale onzin kunnen zijn. Want er is niemand die dat controleert. Artikelen in deze tijdschriften zijn dan ook de bron van veel misinformatie.
- Ze worden niet in PubMed of een andere publicatie database opgenomen dus bijna niemand zal de publicaties vinden, lezen, of er naar refereren. Deze tijdschriften hebben dus ook geen impact en geen impact factor.
- Ze vragen om een flink bedrag aan publicatie kosten zonder dat daar iets tegenover staat.
- Sommige van deze tijdschriften zijn niet eens ergens beschikbaar (online of gedrukt), zodat t onmogelijk is voor anderen om jouw publicatie te lezen.
- De voordelen van publicatie in een nep-wetenschappelijk tijdschrift: je krijgt gegarandeerd geen moeilijke vragen van peer-reviewers, en de tijd tussen submissie en publicatie is veel korter dan voor peer-reviewed tijdschriften.
Nep artikelen in nep-wetenschappelijke tijdschriften
Dat nep-wetenschappelijke tijdschriften niet aan peer-review doen heeft geresulteerd in vele voorbeelden van slecht onderzoek die daarin zijn gepubliceerd. Sommige wetenschappers die helemaal klaar waren met de irritante, opdringerige verzoeken om manuscripten in te sturen hebben nep artikelen ingestuurd om dit te bewijzen. Een briljant voorbeeld hiervan is het werk van de Britse wetenschapper Gary Lewis dat in het tijdschrift Psychology and Psychotherapy: Research Study werd gepubliceerd onder het synoniem Gerry Jay Louis. Het artikel beschrijft de bevinding dat rechtse politici hun billen afvegen met hun linker hand (en vice versa). Je kunt het artikel hier lezen. Helaas is het artikel door de uitgeverij teruggetrokken nadat diverse journalisten vragen begonnen te stellen.
Twee Amerikaanse computer wetenschappers, David Mazières en Eddie Kohler, die de irritante e-mails ook beu waren schreven een grover artikel dat ze als grap rondstuurden aan vrienden. Een Australische collega stuurde het echter in naar het International Journal of Advanced Computer Technology als antwoord op de zoveelste spam e-mail. Het artikel werd direct geaccepteerd voor publicatie. Deze publicatie toont duidelijk aan dat deze nep-wetenschappelijke tijdschriften niet aan peer-review doen. En dat zelfs niemand het ingestuurde manuscript opent voordat het geaccepteerd en gepubliceerd wordt. Dit laatste artikel is helaas ook verwijderd nadat journalisten het tijdschrift begonnen te benaderen met vragen.
John Bohannon deed een uitgebreide studie naar nep-wetenschappelijke tijdschriften. Hij stuurde een heel slecht artikel met duidelijk waardeloze experimenten aan tijdschriften van 304 uitgevers. Het resultaat was bedroevend. De studie startte in januari 2013 en in oktober van dat jaar hadden al 157 tijdschriften een nep artikel geaccepteerd. Je kunt het hele artikel hierover in Science hier lezen: Who’s Afraid of Peer Review?
nep-wetenschappelijke tijdschriften (Afbeelding: Esther)
Hoe kan je de nep tijdschriften vermijden?
Publiceren in nep-wetenschappelijke tijdschriften is zonde van jouw harde werk. Deze tijdschriften worden niet serieus genomen door je collega’s (denk aan promotie kansen of een sollicitatie) en je onderzoek zal door niemand worden opgemerkt. Probeer ze daarom ten koste van alles te vermijden. Een lijst met nep-wetenschappelijke tijdschriften is hier beschikbaar: Beall’s list. Deze lijst werd gestart door Jeffrey Beall en wordt voortgezet door anderen. Als je meer wilt weten over nep-tijdschriften dan kan je de artikelen lezen van Bohannon 2013 – die aantoonde dat de meeste uitgevers op Beall´s list inderdaad oplichters zijn- en Shamseer 2017 die de karakteristieken van nep-tijdschriften onderzocht zodat wetenschappers ze kunnen herkennen.
Update: Een alternatief voor Beall´s list is Dolos´ list.
Kijk hier voor mijn andere Nederlandstalige blogs
Recente reacties