Peer review: Waarom reviewers zo moeilijk te vinden zijn

Na het insturen van een manuscript naar een tijdschrift, en als de redacteur het niet meteen afwijst, wordt je manuscript uitgestuurd naar reviewers (vakgenoten) voor peer review. Peer review is erg belangrijk voor het hele publicatieproces, zonder peer review zouden grote en kleine fouten niet worden opgemerkt vóór publicatie. Voor de kwaliteit van publicaties is het essentieel dat alle manuscripten door vakgenoten worden beoordeeld. Tijdschriften die geen peer review bieden (nep-wetenschappelijke tijdschriften) worden niet serieus genomen en het is niet verstandig om daarin te publiceren.

Na het insturen van een manuscript kan het lang duren voordat een manuscript door peer reviewers wordt beoordeeld en een eerste beslissing wordt genomen. Een van de redenen waarom het zo lang duurt, is dat het voor redacteurs moeilijk kan zijn om genoeg vakgenoten te vinden die zowel deskundig zijn op een specifiek gebied, als bereid zijn het manuscript te reviewen. Sommige onderzoeken suggereren dat het moeilijk vinden van reviewers ook van invloed is op de redactionele beslissing: wanneer het moeilijk is om reviewers voor een manuscript te vinden, wordt de kans groter dat het manuscript wordt afgewezen, ongeacht de aanbevelingen van de reviewers. Sommige tijdschriften wijzen publicaties ook gewoon af als ze niet binnen een redelijke termijn genoeg peer reviewers kunnen vinden.

Peer reviewers

Peer reviewers worden meestal niet betaald en tot voor kort werden hun inspanningen ook niet erkend. Het schrijven van een review kost tijd, en gaat ten koste van de tijd die beschikbaar is voor onderzoek of klinische taken en heeft daarom meestal geen hoge prioriteit voor onderzoekers. Dus waarom accepteren of weigeren vakgenoten een review verzoek en wat kan er gedaan worden om het aantal geaccepteerde verzoeken te vergroten?

Redenen waarom mensen peer review-taken accepteren

Wat zijn de redenen voor reviewers om het verzoek om een ​​artikel te reviewen te accepteren? Er zijn maar weinig tijdschriften (zoals BMJ, Drugs in Context, en af ​​en toe The Lancet) die recensenten betalen voor hun inspanningen. Betaling is dus over het algemeen geen motivatie. In een enquête (Tite 2007) gaven reviewers (551 respondenten) aan dat de drie belangrijkste redenen om peer review verzoeken te accepteren zijn: ‘de bijdrage van de paper aan het vakgebied’, ‘relevantie van het onderwerp voor mijn eigen werk of interesses’ , en ‘de mogelijkheid om iets nieuws te leren’. Over het algemeen accepteerden de respondenten dus review verzoeken wanneer het onderwerp interessant was en de respondent er baat bij kon hebben door iets nieuws te leren.

Redenen waarom men peer review verzoeken weigert

De redenen waarom potentiële reviewers verzoeken weigeren, zijn ‘conflict met andere taken’, ‘al te veel review verzoeken geaccepteerd voor andere tijdschriften’ en ‘de krappe deadline voor het voltooien van de review’. Deze drie redenen komen allemaal op hetzelfde neer: de reviewers hebben gewoon niet de tijd voor al deze reviews.

Stimulansen voor reviewers

Volgens de reviewers in het onderzoek (Tite 2007) wordt het aanbieden van financiële prikkels niet gezien als een goede methode om het aantal geaccepteerde taken te vergroten, deze mensen hebben het druk en een kleine financiële vergoeding zal daar niets aan veranderen. ‘Gratis toegang tot, of een abonnement op, het tijdschrift’ werd gezien als de beste stimulans, gevolgd door ‘jaarlijkse erkenning van alle reviewers op de website van het tijdschrift’ en ‘meer feedback van de redacteur over het resultaat van het review proces’. Hoewel gratis toegang of een abonnement niet door tijdschriften als beloning wordt gegeven in ruil voor een review, geven sommige tijdschriften wel korting op toekomstige publicaties. Met publicatiekosten die wel op kunnen lopen tot $ 5000 kan dit een aantrekkelijke beloning zijn.

De stimulans die het minst populair was onder de recensenten was ´publicatie van de review bij het artikel´. Desondanks wordt dit door verschillende tijdschriften gebruikt, hoewel ik me afvraag hoeveel potentiële reviewers juist om die reden terughoudend zijn in het reviewen voor deze tijdschriften. Het is redelijk vrijblijvend om anoniem een ​​manuscript van een collega in je vakgebied kritisch te beoordelen, maar als je weet dat je review met je naam erbij naast het artikel wordt gepubliceerd, zal je de neiging hebben je woorden zorgvuldiger te kiezen en zal de review dus meer tijd kosten.

Erkenning voor reviewers

In de afgelopen jaren klaagden veel reviewers over het gebrek aan erkenning voor de taken van de reviewer: iedereen wordt geacht te reviewen, maar niemand wordt ervoor beloond, omdat niemand de geleverde inspanning kan zien. Daarom werd in 2012 een nieuw initiatief gelanceerd, Publons, waar elke reviewer een profiel kan aanmaken om zijn of haar peer review- en redactionele activiteiten bij te houden. Op deze manier wordt het reviewen van manuscripten zichtbaar gemaakt en wordt het een meetbare onderzoeksoutput die kan worden gerapporteerd op een CV. Aangezien academici doorgaans direct of indirect wordt gevraagd of ze een goede reputatie hebben in een veld, kan een sterk Publons-profiel worden gezien als bewijs van een goede reputatie en invloed in het veld. Momenteel hebben meer dan 2 miljoen reviewers een Publons-profiel en zijn er vele miljoenen reviews ingevoerd. Het zou interessant zijn om te zien of, nu het aantal Publons-profielen toe is genomen, ook de bereidheid om reviewtaken te accepteren toe is genomen.